Pisałam tu w swoim czasie o tym, że brat mojego pięć razy pradziadka, czyli praprapraprapradziadka Bogusława Augusta Bogumiła Nieszkowskiego – Leon Nieszkowski był prezydentem Kalisza i marszałkiem szlachty powiatu kaliskiego. Jego córka Paulina tańczyła z Fryderykiem Chopinem, o czym on sam wspomniał w listach do przyjaciela Tytusa Wojciechowskiego. Wyszła za mąż za rosyjskiego generała Michała Sobolewa. Zmarła w 1882 roku. jej mąż zmarł 22 lata wcześniej, bo w roku 1866. W „Kurjerze Warszawskim” z 30 sierpnia 1866 znalazłam jego pełny życiorys.
— W dniu 4tym bieżącego miesiąca zmarł, jako to donieśliśmy, ś. p. Michał Sobolew, Jenerał-Artylerji; przebieg żywota tego zasłużonego męża. podajemy obecnie. Ś. p. Michał Sobolew urodził się w Kronsztadzie 1788 roku: wszedł do szkoły wojskowej artylerji morskiej w roku 1797. W r. 1804 otrzymał pierwszy stopień oficerski. Służąc w marynarce do roku 1812, odbywał częste i dalekie podróże po Bałtyku, morzu Niemieckiem, Oceanie Atlantyckim i morzu Śródziemnem. W roku 1810 pozostawał na wyspie Kortu, potem przez lat dwa przebywał w Tryeście. W r. 1813 brał udział w bitwach pod Bautzen, Lutzen, Grefenbergiem (na Szlązku) i Lipskiem: w tej ostatniej bitwie został raniony w nogę kulą karabinową. Udawszy się do Kassel dla wyleczenia się z rany, następnie złączył się z armją we Francji. Po zawarciu pokoju, powrócił do Rossji. W roku 1826 walczył w Gruzji, gdzie pod Tyflisem uczestniczył w kilku potyczkach przeciw Lezgińcom: później w Azji Mniejszej, gdzie walczył przeciw Persom, przeprawiał się przez góry Agzibink i Bezobdał i był przy blokadzie twierdzy Erywanu. W r. 1828 miał udział w wojnie Tureckiej. W r. 1830 znajdował się w wyprawie do kraju Szapsugów. W roku 1831, Xiążę Feldmarszałek Paskiewicz, powołał go na Naczelnika Wojennego w byłem Województwie Kaliskiem. Obowiązek ten spełniał przez lat 11. W r. 1836 pojął tamże za małżonkę Paulinę Nieszkowską, córkę Marszałka Powiatowego, w b. Województwie Kaliskiem, Leona i Krystyny z Hoffmanów, małżonków Nieszkowskich. W r. 1812 mianowany został Ober-Policmajstrem miasta Warszawy, i jednocześnie Jenerałem Policmajstrem armji czynnej. W r. 1849, podczas wojny Węgierskiej, był Komisarzem wojennym i Główno Zarządzającym Szpitalami w Krakowie, a w roku’ 1850 otrzymał nominację na główno zarządzającego biurami po b. Komisji wojny pozostałem! Tegoż także roku mianowany został Senatorem, z prawem zasiadania w ogólnem zebraniu Departamentów Rządzącego Senatu. W roku nakoniec 1862 mianowany Jenerałem artylerji, na własne żądanie, z powodu osłabionego zdrowia, otrzymał uwolnienie. Był kawalerem orderów: Śgo JERZEGO IVtej klassy, Śgo WŁODZIMIERZA Ilej klassy z gwiazdą, Śtej ANNY lej klassy z koroną Cesarski Sgo STANISŁAWA lej klassy, oraz Austrjackiego orderu korony żelaznej lej klassy i Prusskiego Orła Czerwonego IIej klassy, nadto otrzymał złoty pałasz z napisem: „za waleczność”, medale srebrne za wojnę Perską i Turecką, krzyż, „Virtuti militari” trzeciej klassy i znak nieskazitelnej służby za lat 50. W ostatnim roku życia swego, zaszczycony został szczególniejszą łaską Monarszą, to jest udarowany tabakierą wysadzaną brylantami i ozdobioną portretami lch Cesarskich Mości, a to na pamiątkę 25tej rocznicy dnia, w którym Sobolew, będąc Naczelnikiem wojennym w Kaliszu, w roku 1841, miał szczęście towarzyszyć Jego Cesarskiej Mości, w podróży na spotkanie Najjaśniejszej Narzeczonej Cesarskiej, przybywającej w granice Państwa. Ś.p. Jenerał Sobolew zostawił po sobie zaszczytną pamięć i głęboki żal w sercach tych wszystkich, którzy go bliżej znali.
