Kolejny dokument z teczki stryja Antka to wiersze o Polsce. Antek poległ w powstaniu warszawskim jako 16 letni chłopak.

Konkretnie jest to fragment wiersza „Ojczyzna” autorstwa Marii Konopnickiej. Przepisany na maszynie, bo kiedyś każdy kto kochał poezje przepisywał wiersze dla siebie jeśli nie mógł ich nigdzie kupić w postaci wydanego tomiku wierszy. Możliwe jest też, że było to coś, czego Antek uczył się na jakąś akademię szkolną jeszcze przed wojną.
Pozostałe dwa wiersze na pewno były uczone w przedwojennej Polsce.

„Ojczyzna”

Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,
Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,
Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła
W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.

Ojczyzna moja – to wioski i miasta,
Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;
To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,
Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.

Ojczyzna moja – to praojców sława,
Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,
To duch rycerski, szlachetny a męski,
To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.

Ojczyzna moja – to te ciche pola,
Które od wieków zdeptała niewola,
To te kurhany, te smętne mogiły –
Co jej swobody obrońców przykryły.

Ojczyzna moja – to ten duch narodu,
Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,
To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,
Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!