Gdy kilka lat temu wykupiłam abonament do portalu wielcy.pl ze zdumieniem odkryłam sporą liczbę w miarę bliskich krewnych, pokrewieństwa z którymi zupełnie nie byłam świadoma. Kolejną z takich osób jest… malarz Feliks Stanisław Jasiński. Jakie jest między nami pokrewieństwo? Najlepiej zilustruje to zrzut z ekranu wykresu drzewa, na którym widać, że moi 5 razy pradziadkowie Stanisław Jasiński i Jadwiga Sadowska h. Nałęcz byli jego pradziadkami. Ja jestem po ich córce Franciszce, która wyszła za mąż za mojego 4 razy pradziadka Antoniego Gorczyckiego, a on po Feliksie Jasińskim, jej rodzonym bracie.
Feliks Jasiński (obraz Félixa Vallottona)
Feliks Stanisław Jasiński – jak podaje wikipedia – (z fr: Félix-Stanislas Jasinski) (ur. 6 maja 1862 w Ząbkowie, zm. 8 sierpnia 1901 w Puteaux (Francja). Jego
ojciec walczył w Powstaniu styczniowym, a po jego upadku razem z rodziną udał się na emigrację do Belgii. Feliks Jasiński powrócił w 1871 na ziemie polskie i zamieszkał w Krakowie, gdzie uczęszczał na lekcje rysunku u Edwarda Lepszego. W 1880 wyjechał do Brukseli gdzie studiował na Akademii Sztuk Pięknych (Académie royale des Beaux-Arts de Bruxelles) oraz pobierał prywatne lekcje u Michaela van Alphena, dwa lata później przeniósł się na stałe do Paryża i rozpoczął studia w Académie Julian. Uczęszczał na lekcje grafiki u Paula Le Rata, po ukończeniu nauki stał się wybitnym twórcą grafiki reprodukcyjnej, miedziorytnictwa i akwaforty.
Od 1883 przez osiem sezonów uczestniczył w organizowanych na Polach Elizejskich Salonach Société des Artistes Français, a od 1893 do 1898 w Salon Société Nationale des Beaux Arts na Polach Marsowych.
Stale współpracował w charakterze ilustratora z tygodnikiem „L`Art” i „Gazette de Beaux Arts”. Został wybrany na członka Société des Beaux-Arts, współpracował z wieloma znanymi wydawcami w Paryżu, Nowym Jorku i Londynie.
Żywe relacje łączyły go z polskim środowiskiem artystycznym, stale uczestniczył w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Od 1897 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
Jego twórczość była wysoko ceniona, mimo że był mistrzem reprodukcji to potraktowano ją jako interpretację dzieł innych mistrzów. Jego prace były wielokrotnie wystawiane poza granicami Francji m.in. w Brukseli (1884, 1893), w Monachium (1896). W 1889 otrzymał złoty medal na zorganizowanej w Paryżu wystawie „Blanc et Noir”, podobne odznaczenie otrzymał w 1900 na Wystawie światowej.
