Oto portret Henryka Maksymiliana Piekarskiego (1886-1969) zwanego w rodzinie „Pindziejkiem”, gdyż często mówił „panie dziejku”. Był przyrodnim bratem mojego pradziadka Ludwika Rocha Piekarskiego.
Autorem portretu jest Ludwik Grabowski (1884-1982) – malarz pejzażysta, studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie 1911-1913. Wystawiał w Warszawskim Towarzystwie Sztuk Pięknych w latach 1919-1938. Po wojnie nadal malował, ale głównie pejzaże.
Przyrodni brat pradziadka Ludwika, czyli Henryk Maksymilian Piekarski zwany był w rodzinie Pindziejkiem, bo co drugie słowo, które wypowiadał brzmiało „panie dziejku”. Jest przy mnie właściwie codziennie, b jego portret wisi w moim gabinecie. Noszę też medalik, który dostałam od niego z okazji chrztu. To jego akt urodzenia z parafii Wszystkich Świętych. Akt oczywiście z archiwów państwowych.
Henryk Piekarski, zwany Pindziejkiem, gdyz co drugie słowo mówił: „panie dziejku” jest na tym zdjęciu z żoną siostrzeńca Wandą Rogozińską, siostrzenicą Zofią Rogozińską oraz siostrą Ziutą z Piekarskich Kozłowską.
Henryk Piekarski zwany „Pindziejkiem” (bo mówił ciągle „panie dziejku”) dostał powołanie do… no właśnie! Ciekawe, prawda?
Henryk Piekarski zwany „Pindziejkiem”, gdyż co drugie słowo, które mówił brzmiało: „panie dziejku” był przyrodnim bratem pradziadka Ludwika. Podobno byłam jego ulubioną prawnuczką. Niestety zuopełnie go nie pamiętam, gdyż zmarł, keidy byłam malutka. Patrzy na mnie ze ściany w moim własnym gabinecie, gdyż tam wisi jego portret. „Pindziejek” umarł bezdzietnie. Zachowało sie po nim sporo dokumentów. Oto jego książeczka wojskowa, w której odnotowany jest udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Oto firmowa koperta przyrodniego brata mojego pradziadka – Henryka Piekarskiego zwanego „Pindziejkiem”.
