Archiwa tagu: Gazeta Handlowa

Książę Teniszew dostaje wynagrodzenie likwidacyjne

Pisałam tu kilkakrotnie, że brat mojego pięć razy pradziadka, czyli praprapraprapradziadka Bogusława Augusta Bogumiła Nieszkowskiego – Leon Nieszkowski był prezydentem Kalisza i marszałkiem szlachty powiatu kaliskiego. Jego córka Paulina wyszła za rosyjskiego pułkownika, który potem awansował do stopnia generała. Nazywał się Michał Sobolew. Ich córka wyszła za mąż za księcia Włodzimierza Teniszewa. Z Gazety Handlowej z 1866 roku wynika, że dostał spore wynagrodzenie likwidacyjne za odziedziczone po ojcu Mikołaju dobra donacyjne Kozłów Szlachecki.

WYKAZ SZCZEGÓŁOWY Tabel likwidacyjnych, ostatecznie zatwierdzonych przez Komisyę Likwidacyjną Królestwa Polskiego, dla wszystkich w ogóle dóbr w Królestwie znajdujących się, tudzież o ilości przyznanego i odesłanego przez tęż Komisyę wynagrodzenia likwidacyjnego od 20 lipca (1 sierpnia) do 20 sierpnia (1 września) 1866 roku. Gubernia Warszawska. (…) Powiat Łowicki: Książe Włodzimierz Teniszew, Dobra donacyjna Kozłów-Szlachecki, rs. 2856 kop. 83; Karol Zabłocki, Rybno, rs. 38121 kop. 2; Józef Krzymuski, Kożuszki, rs. 2968; Joachim Kurakowski, Oryszew, rs. 13521 kop. 13.

A co do samej miejscowości Kozłów Szlachecki to jak podaje Wikipedia jest to:

Wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Nowa Sucha. Miejscowość leży nad Bzurą. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego. We wsi znajduje się kościół pw. św. Mikołaja wzniesiony w 1470 z wieżą dobudowaną w XIX wieku.

Z kolei w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego napisano o tej miejscowości:

Kozłów-Szlachecki, wś i folw. pow. sochaczewski, gm. Kozłów-biskupi, par Kozłow Szlachecki. Była tu st. poczt, przy głównym trakcie warsz.-toruńskim, między Sochaczewem a Łowiczem, o milę i trzy ćwierci za Sochaczewem. Posiada kościół par. murowany, erygowany w 1205 r. przez Mikołaja ówczesnego dziedzica K. W 1827 r. było tu 33 dm., 314 mk. Par. K. szlachecki dek. sochaczewskiego: 916 dusz. Dobra K. Szlachecki i Dębsko stanowiły własność rządu; r. 1838 nadane na praw ach majoratu generał-majorowi Mikołajowi księciu Teniszew. Dobra K. szlachecki składają się z folwarku i wsi tejże nazwy; rozległość dominialna podług wiadomości z r. 1854 wynosi mr. 1226, nadto grunta poczty mr. 32 i probostw a mr. 188. Wieś K. Szlachecki osad 20, z gruntem mr. 389, przy własności rządu pozostała kolonia Dębsko z przestrzenią mr. 870, kolonia Tyczynogi mr. 90, lasu mr. 609, czyli razem mr. 1569 3.) K., wś, pow. nowo-miński, gm. Łukowiec par. Parysów , u zbiegu rz. Jaliny i Redli ze Świdrem. W 1827 r. było tu 27 dm., 200 mk. W r. I8 6 0 liczyła domów 28 i 294 mieszkańców. K. w raz z przyległą wsią Górki i Gołełąki, stanowiące niegdyś całość dóbr, miał 90 włók powierzchni. N a szczególną uwagę zasługuje tu ręką ludzką usypany kopiec, przeszło 800 pr. kw . u podstawy a 80 st. wysokości liczący, szeroką na 30 st. fosą otoczony, na wierzchołku którego szczątki istniejącego zamczyska dotąd są widzialne. W około tej góry kopane stawy i sadzawki, dziś już zarosłe i na łąki zamienione, zajmują przeszło włók 13, a wydobyta z nich ziemia miała posłużyć do usypania kopca. Według miejscowych podań olbrzymią te pracę mieli wykonać zabrani do niewoli jeńcy tatarscy czy tureccy. Mniemanie to zdaje się potwierdzać miejscowość tej wsi nosząca nazwę „Turkoskie doły “ , a bardziej jeszcze nazwiska z sąsiedniej wsi Gołe łąki włościan, jak: Katasa, Kadej, Turek, Rajśzmidyn. Obłoża, Bantruk, Bajdurek, brzmieniem swym a nawet rysam i twarzy przypominających wschodnie swoje pochodzenie. Są to zapewne potomkowie osiedlonych tu tatarskich czy tureckich jeńców. W 1656 r., gdy Szwedzi zbliżali się pod Warszawę, Marya Ludwika, małżonka Jana Kazimierza, w zamku kozłowskim szukała schronienia a zmuszona i stąd uchodzić, srebra stołowe i kosztowności w żelaznej umieszczone skrzyni kazała w zamkowej zatopić studni, którą bezzwłocznie k a mieniami i ziemią zasypano. Tak głosi przynajmniej miejscowe podanie. Od r. 1526 do 1648 dobra K. zostawały w posiadaniu rodziny Parysów, dziedziców pobliskiego miasteczka Parysowa, 1660 przeszły na własność Stanisława Linkhaus, 1730 generała Renard, 1749 Franciszka Bielińskiego marsz. w. kor., jak świadczą istniejące dotąd tu i owdzie graniczne kamienie z jego herbami. Od rodziny Bielińskich drogą kupna przeszedł K. na własność Jana Maszkowskiego, od którego w 1823 nabył go Leopold Eysymont, major b. wojsk pols., i dotąd w posiadaniu jego spadkobierców pozostaje. (A d .G r.). Według Tow. Kred. Ziems. tow. K. z wsiami K., Górki i Gołęłąki rozległy mr. 633: gru n ta orne i ogrody mr. 167, łąk mr. 104, pastw isk mr. 52, lasu mr. 289, nieużytki i place mr. 21; bud. z drzewa 17. Wś Kozłów osad 24, z gruntem mr. 280; w ś Górki, os. 7, z gruntem mr. 14; wś Gołęłąki, os. 13, z gruntem mr. 179. Por. Górki. 4.)

Źródło: http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_IV/560

Udostępnij na:

Książę Teniszew założycielem Drugiego Warszawskiego towarzystwa wzajemnego kredytu

Pisałam tu kilkakrotnie, że brat mojego pięć razy pradziadka, czyli praprapraprapradziadka Bogusława Augusta Bogumiła Nieszkowskiego – Leon Nieszkowski był prezydentem Kalisza i marszałkiem szlachty powiatu kaliskiego. Jego córka Paulina wyszła za rosyjskiego pułkownika, który potem awansował do stopnia generała. Nazywał się Michał Sobolew. Ich córka wyszła za mąż za księcia Teniszewa.  Gazeta handlowa z 1900 roku donosi, że Teniszew jest współzałożycielem Drugiego Warszawskiego towarzystwa wzajemnego kredytu.

Drugie Warszawskie towarzystwo wzajemnego kredytu. P . minister finansów zatwierdził w dn. 31 marca r. b. ustawę „ Drugiego Warszawskiego towarzystw a wzajemnego kredytu”. Założycielami są pp.: Książe Włodzimierz Teniszew , Gustaw lir. Łubieński, Aleksander Czajewicz, Feliks Godycki-Cwirko, Tadeusz Hautke, Stanisław Ngórka, Adam Gliszczyński, Ludwik Drzewiecki, Władysław Frankenstein, Maksymilian Poznański, Józef Steyner i Bolesław Chrzanowski, inicyator Towarzystwa. Tak więc zyskujemy nową instytucyę kredytową, na zasadach wzajemności opartą. Instytucya taka, dobrze poprowadzona, może w obecnych czasach, gdy potrzeba racjonalnego kredj’tu jest tak ogólną, przynieść duże korzyści ogółowi.

 

 

Udostępnij na:

Książę Teniszew założycielem Południowo-ruskiego dnieprowskiego towarzystwa metalurgicznego.

Pisałam tu kilkakrotnie, że brat mojego pięć razy pradziadka, czyli praprapraprapradziadka Bogusława Augusta Bogumiła Nieszkowskiego – Leon Nieszkowski był prezydentem Kalisza i marszałkiem szlachty powiatu kaliskiego. Jego córka Paulina wyszła za rosyjskiego pułkownika, który potem awansował do stopnia generała. Nazywał się Michał Sobolew. Ich córka wyszła za mąż za księcia Teniszewa.  Gazeta handlowa z 1888 roku donosi, że Teniszew jest współzałożycielem towarzystwa akcyjnego o nazwie „Południowo-ruskie dnieprowskie towarzystwo metalurgiczne”.

Nowe towarzystwo akcyjne powstałe z połączenia się towarzystwa warszawskiej fabryki stali z towarzystwem Coqueril otrzymało już zatwierdzenie nowej ustawy i najwyższe pozwolenie zorganizowania sie. Ustawa została ogłoszoną w ostatnim (10) numerze „Zbioru Praw“. Towarzystwo ma nazwę „Południowo-ruskiego dnieprowskiego towarzystwa metalurgicznego.“ W programie jego działań wymieniono rozwój w guberni jekraterynosławskiej i chersońskiej przemysłu metalurgicznego, budowy maszyn i okrętów , urządzenie i utrzymanie zakładów, górniczych i fabryk machin, eksploatacyę kopalni jak również handel produktami tych zakładów tak w państwie jak i zagranicą. Założycielam i są: rzeczywisty radca stanu książę Włodzimierz Teniszew, szlachcic Włodzimierz Laski, łódzki kupiec 1-ej gildyi Edward Herbst, niemieccy poddani; Wilhelm Ellislian i Robert Siurraan, oraz poddani belgijscy Carl Delma-Matie, baron de Makar, Jerzy Oktawiusz Pastor i Adolf Grejner. Towarzystwo otrzymuje prawo kupna i dzierżawy kopalni, gruntów, lasów, składów i wszelkich nieruchomości, z wyjątkiem majątków w miejscowościach wymienionych w najwyższym ukazie z 14 marca 1887 roku, a nabywane lub dzierżawione lasy nie mogą być wycinane na opał. Kapitał zakładowy oznaczono na 5 milionów rubli i rozdzielono go na 10,000 akcyj po 500 rubli. Na akcye te ma być wniesione 200 rubli w ciąga 6 miesięcy po ogłoszeniu ustaw y, reszta do 31 grudnia 1889 roku. Zarząd składać się ma z siedmiu dyrektorów wybranych na lat trzy; siedlisko zarządu w Jekaterynosławiu.

Udostępnij na:

Troszkę o szwagrze prapraprababci… cz. 2

Dzięki Polonie można dotrzeć do wielu publikacji, a także druków ulotnych, o których istnieniu czasem nie miałam pojęcia. Tym razem postanowiłam popatrzeć czego z dawnych mediów dowiem się o szwagrze mojej prapraprababci Konstancji Gorczyckiej, czyli mężu jej rodzonej siostry Pauliny Nieszkowskiej. Ursynie Jaxa-Maleszewskim. Był „sędzią do 1863 r. potem po powstaniu stracił posadę rządową i służył, jako urzędnik na kolei.” – wynika z pamiętnika jej siostrzenicy Jadwigi z Gorczyckich Tyblewskiej.

W Gazecie Handlowej z 28 września 1876 roku napisano:

— Przez rozkaz w wydziale Ministerstwa Sprawiedliwości z 18-go sierpnia r. b : Na zasadzie art. 5 Najwyżej zatwierdzonych. 1 (13) czerwca 1875 roku, przepisów w przedmiocie organizacyi sądownictwa w okręgu sądowym warszawskim, s p a d l i z e t a t u od 1 (13) lipca 1873 roku; w sądzie kryminalnym w Warszawie: prokurator, radca dworu Michał Godlewski; sędziowie: Franciszek Krajewski, asesor kolegjalny Edward Nowakowski, Juljan Milberg, radca dworu Antoni Skowroński, Seweryn Saydler i asesor kolegjalny Aleksander Skowroński; pełniący obowiązki prokuratora Józef Obrąpalski; podprokurator Rafał Kujawski• pisarz Jan Zakrzewski; asesor, pełniący obowiązki sędziego Franciszek Kwiatkowski; asesor Wincenty Goljan; asesor, pełnią­ cy obowiązki sędziego Ursyn Maleszewski; podpisarze: Bolesław Rębalski, Józef Radwański i Franciszek Podleioski; archiwista Maciej Muszyński: pomocnicy archiwisty: Edmund Fredericy i FelikGrefi; sekretarz prokuratora Andrzej Bagieński; dziennikarz Fers dynand Ruprecht i ekspedytor Konstanty Sztam; w sądach policyi poprawczej: I wydziału w Warszawie: asesorowie: August Ruciński, Aleksander Mazurkiewicz, August Jaroszewski, Maurycy Markusfeld, Władysław Przybyłko: StanLław Kassjanowicz, Władysław Bakebejlski-Rosenfeld i Henryk Sokolnicki; pisarz Karol Dunin; podpisarze: Konstanty Paszkiewicz i Jan Radwański, tłó- macz Henryk Bando-, dziennikarz Ludwik Lambelet; ekspedytor Jan Mościcki; archiwista Ludwik Pogorzelski i adjunkt archiwum Stanisław Gizaczyński; Ii-go wydziału w Warszaw e: podprokurator Michał Sobolew; asesorowie: Hipolit Giegurzyński, Aleksander Bojarski, Władysław Rutkowski i Józef Mastelski; pisarz Feliks Pietruszyński; podpisarze: Jan Cholewicki, Józef Kaliński i Wiktor Hausbrandt; archiwista Józef Nawroczyński; pomocnik archiwisty Jakób Skonieczny i dziennikarz Aleksander Wyrzykowski; w ; Łęczycy: podprokurator Jan Stępowski; asesorowie: Franciszek Pajewski i Felicjan Krasnodębski; pisarz Stanisław Olędzki; podpisarz Antoni Grabowskt; archiwista Franciszek Wróblewski; pomocnik archiwisty Anotni Kokowski i dziennikarz Jan Wróblewski; w Brześciu Kujawskim: podprokurator Stanisław Salecki; asesorowie: Tomasz Wysocki, Wacław Sadkowski i Jan Piliiowslci; pisarz Jan Tymieniecki; podpisarz Tomasz Grzegorzewski; archiwista Jakób Góranowski i dziennikarz Teofil Krajewski; w Kaliszu: sędzia prezydujący Józef Bromirski; asesorowie: Jan Urowski i Wojciech Gębicki; pisarz Jan Gustowski; archiwista Karol Kajzer i dziennikarz Juljan Bukowski; w Petrokowie: asesorowie: Wawrzeniec Grabowski, Edward Bielecki i Stanisław Zawidzki; pełniący obowiązki pisarza Kajetan Kozanecki; dziennikarz Stanisław Markiewicz i pomocnik archiwisty Roman Zawadzki; w trybunale cywilnym w Warszawie: prokuW YSTAW A ROLMCZA W SZAWLACH. Chcąc skreślić obraz ukończonej już wystawy rolniczej w Szawlach, wkroczyć byśmy musieli w te atrybucye, jakie zakreślił sobie specyalny nasz korrespoadent i jakim uczyni zadosyć przez nadesłanie nam listu obejmującego przegląd tej ekspozycji. Zadaniem naszem jest— przez wyliczenie wystawców i nagród przyznanych za najlepsze okazy— dać pewien mniej lub wię­ cej wyraźny obraz wystawy w prowincji na wskroś rolniczej, wystawy, która istnienie swe zawdzięcza inieyatywie inteligentnych rolników. Niejednokrotnie staraliśmy się popierać to przekonanie, że dla rolnictwa w ściśle określonych granicach lub dla przemysłu domowego i rolnego— bardziej emu lacyjne mają znaczenie wystawy prowincjonalne, niż w szelk ie ekspozycye międzynarodowe, liczące na dziesiątki miljonów koszt swego urządzenia. Wystawa lokalna działa silniej, bo rezultaty żywemi tłomaczy przykładami— a na tym punkcie staje się podobną do szkoły doświadczalnej, gdzie jeden uczy drugiego, lub jedni korzystają ze stosowań wprowadzonych przez drugich. Wystawa Szawelska mając znaczenie właściwe wszystkim tego rodzaju wystawom, z pomienionego względu szczególnem odznaczona być winna wyróżnieniem. Agitując się w kółkach prywatnych, obudziła ona tak wielkie w sferach ziemiańskich zainteresowanie się, tak głęboko potrzeba jej odczutą została przez ogół rolników i gospodarzy, że na pierwsze zaraz wezwanie stawiła się poważna liczba eksponentów z odpowiednią ilością okazów. Nie mając danych pod ręką, nie możemy w tej chwili ani wyświetlić stosunku wystawców do ogółu zamożniejszych ziemian, ani też porównać wystawy z innemi tego rodzaju ekspozycyarai. Liczny napływ uczestników, choćby w ogólnem zaznaczeniu, może być wyrazem zajęcia, z jakiem ogół inteligencyi miejscowej wystąpił na wystawie. rator Władysław Mazurkiewicz; sędziowie: radcowie kolegjalni: Teofil Zieliński i Karol Maciejewski, Konstanty Gruszecki, Tomasz Uniszewski; Eustachy Czarnowski, Antoni Paretti, Felicjan Lewandowski, Stanisław Mierzejewski, Aleksander Grochowski, Karol Lesieweki i Florjan Kwasieborski; podprokurator Józef Drzewiecki; podsędkowie, pełniący obowiązki sędziów: Piotr Gogolewski; i Franciszek Dziaszkowski; podprokurator Czesław Janiszewski, podprokurator przy sądach pokoju w Warszawie, pełniący obowiązki podprokuratora trybunału Jan Szymański; asesorowie: Stanisław Bagniewski, Kazimierz Szreder, Henryk Maciejewski; Mikołaj Tryniszewski i Ignacy Zabokrzecki; pisarz Roman Linowski; podpisarze: Juljan Świerczewski i Franciszek Betley; pisarz sądu pokoju, pełniący obowiązki podpisarza trybunału Konstanty Łącki; sekretarz Ludwik Grabiński; sekretarz kancelaryi prokuratora Bolesław Fugielski; archiwiści: Karol Wichrowski, Bolesław Kurnatowski i Stanisław Borkowski; pomocnicy archiwistów: Stanisław Rybicki i Władysław Zebrowski i dziennikarz Władysław Wendel; w sądach pokoju m. Warszawy: w I wydziale: podsędek Stanisław Maliszewski; pisarz Wojciech Brochocki i podpisarz Stanisław Nowicki; w II wydziale: pisarze: Wacław Łukomski i Jan Sicieszewski; w IV wydziale: podsędek Teofil Fogt i podpisarz Piotr Cieraszkiewicz. D. W.

Udostępnij na:

Pradziadkowe oświadczenie w Gazecie Handlowej

Lektura zbiorów Polony dostarcza kolejnych informacji. Oto w jednym z numerów pisma o tytule „Gazeta Handlowa” pradziadek Ludwik Piekarski oświadczył, że: „Pp. Ludwik Piekarski, i Wincenty Julian Skupieński zawiadamiają okólnikiem, że na mocy aktu regentalnego otworzyli w Warszawie Dom techniczno-handlowy, który to pod firmą: Ludwik Piekarski, Skupieński i S-ka prowadzić będą.” Donosi o tym numer 9 Gazety Handlowej z 31 grudnia/13 stycznia 1901/1902 roku. Oto zaczerpnięte z Polony wszystkie strony tego numeru gazety.

Udostępnij na: