Pradziadkowie Piekarscy Ludwik Roch i Zofia Konstancja z Ruszczykowskich pobrali się w 1900 roku. Ślub wzięli w Saratowie. Tam też przyszły do nich gratulacje od przyjaciół i rodzin zarówno pana młodego jak i panny młodej. Na niektórych mój tata dopisał, kim był nadawca.
Po pradziadku Ludwiku Piekarskim została teczka, w której dokumenty zostały introligatorsko oprawione. By je zeskanować musiałam skorzystać ze skanera A3. Są tam m.in. listy, które otrzymywał z Moskwy.
Od kogo? Nie wiem.
Nie wiem dla kogo te życzenia. To jest jakaś ich kopa, która została w papierach po pradziadku Ludwiku… 
W papierach po pradziadku Ludwiku Piekarskim (1869-1945) zachowało się menu pewnej kolacji z 1930 roku… Menu świetnie pokazuje pradziadkowe poczucie humoru, które odziedziczyłam po nim wraz z papierami 😉
Pradziadek Ludwik Piekarski, choć z zawodu był inżynierem wodociągowcem, to czasem współpracował z różnymi gazetami i pisywał do nich. Tu jego legitymacje prasowe.
A to… było schowane razem z tamtymi legitymacjami… Podobno po turecku sprzed reformy – zaproszenie na herbatkę. Zapraszają muzułmanie z Baku na herbatkę w sobotę!
Tak to wyglądało w okresie zaborów… 
Pradziadek Ludwik Piekarski (1869-1945), inżynier z wykształcenia, miał ogromną łatwość rymowania. pisał śmieszne wierszyki na różne okazje. Oto jeden z nich. Powstał w Tyflisie, czyli dzisiejszym Tbilisi mniej więcej sto lat temu… A wspominany jest tu jego średni syn, brat mojego dziadka Czesław Piekarski. 
