Zbieranie borówek to była rodzinna tradycja. Dziś ja nie robię przetworów, bo i na borówki za daleko, a babcia )mistrzyni borówkowych przetworów) dawno nie żyje. Jednak miłość mojego żołądka do borówek przetrwała.
To zdjęcie z lat 70-tych. ja w postaci kawałka głowy z kawałkiem okularów. A poza tym Ciocia Danusia, Ciocia Berta, Wujek Marek i moja siostra cioteczna Ewa. Zbieramy borówki. Pamiętam, że oblazły mnie wtedy mrówki – niczym Telimenę.
To moja babcia Kocia ze swoją synową ciocią Bertą na ulicy Szczecina.
Tak wyglądałam, gdy kończyłam 18 lat. W tle magnetofon Kasprzaka, na ścianie Beatlesi. Urodziłam się 24 lipca 1967 roku w Warszawie o 11:13. Astrologowie wszystkich krajów bawcie się. 🙂
To zdjęcia mojego wujka Stefana Steca (brata mojej mamy) z żoną ciocią Bertą na plaży w Świnoujściu.
Moja siostra Danusia kończy rok szkolny. Nie wiem który, ale zdjęcie jest z lat 50. Robione gdzieś w Szczecinie.
Moje cioteczne rodzeństwo, które mieszkało w Szczecinie do Świnoujścia pływało czasem statkiem. Oto zdjęcia z takich wypraw.
Moje cioteczne rodzeństwo mieszkało w Szczecinie. nic więc chyba dziwnego, że często jeździli nad morze do Świnoujścia. Oto kilka ich zdjęć.
To zdjęcie ze Świnoujścia, a na nim moja ukochana ciocia Danusia – siostra mojej mamy i jej bratowa – ciocia Berta.
To wujek Stefan, brat mojej mamy, jako dziecko. Zdjęcie zapewne było przeznaczone do jakiegoś dokumentu.
Kilka dni temu pokazywałam Zosię Stec – siostrę mojej mamy na katafalku. Jej zdjęcie moja babcia nosiła w torebce. Teraz czas na zdjęcie grobu Zosi. Grób jest w Chełmie. Miałam tam w tym roku dotrzeć, ale gdy dojechałam do Chełma zerwała się burza z gradobiciem.
