Archiwum kategorii: Połkotyccy

Akt ślubu Józefy z Kosseckich z Władysławem Połkotyckim

Mój prapraprapradziadek Stanisław Nieszkowski miał trzy żony. Pierwszą z nich była Anna Franciszka Tekla Rogalińska z Dzwonowa h. Łodzia. Kolejne dwie były jego… stryjecznymi bratanicami. Drugą żoną była moja praprapraprababcia Joanna Nieszkowska, a pierwszą Karolina Elżbieta Nieszkowska. Karolina Elżbieta zmarła, gdy ich jedyna córka Elżbieta była niemowlęciem. Stąd ślub z moją praprapraprababcią Joanną, która osieroconej córce zastąpiła matkę. Ta córka wyszła za maż za Stanisława Kosseckiego i miała z nim jedną jedyną córkę Józefę, która w 1869 roku w kościele św. Antoniego w Warszawie wyszła za mąż za Władysława Połkotyckiego. Oto ich akt ślubu.

akt nr 23
pokrewieństwo na podst. Wielkiej Genealogii Minakowskiego
To jest ona Józefa z Kosseckich Połkotycka (1848-1913)
Jak wyglądał on – niewiadomo.
Udostępnij na:

Sądowy akt potwierdzenia szlachectwa praprapradziadka Juliana

Praprapradziadek Julian Antoni Ruszczykowski (może był jakimś snobem) kilka razy potwierdzał swoje szlachectwo. Tutaj jednym z jego świadków był Władysław Połkotycki. Panowie byli spowinowaceni. Władysław połkotycki ożenił się bowiem z Józefą z Kosseckich, córką Elżbiety z Kościesza Nieszkowskich i zarazem wnuczką Joanny z Kościesza Nieszkowskich Kościesza Nieszkowskiej, zaś syn Juliana Antoniego Ruszczykowskiego Bronisław Franciszek Ksawery Ruszczykowski ożenił się ze Stanisławą Anną Sabiną Gorczycką, córką Konstancji z Kościesza Nieszkowskich i zarazem wnuczką wspomnianej już Joanny z Kościesza Nieszkowskich Kościesza Nieszkowskiej. Uff! Dobrnęłam do końca w tym wyjaśnianiu koligacji. akt polkotycki 01 akt polkotycki 02

Udostępnij na:

„Plotki rodzinne” cioci Steni cz. 9

Czas na dalszy ciąg rodzinnych plotek spisanych w latach 70-tych przez Ciocię Stefanię z Ruszczykowskich Krosnowską.

2014-02-08 19.32.31

20140228_141708 20140228_141730 20140228_141939 20140228_141948 20140228_141953 20140228_142004

Hieronim Nieszkowski
Ur. – zm. 1922
Podobno w młodości był bardzo piękny. W 1863 r. ujęty z bronią w ręku pół roku przesiedział w więzieniu. Wyszedł na wolność tak zmieniony, że znajomi nie poznawali go.
Ożenił się z Józefą Dzierżbicką. Małżeństwo było bezdzietne. Młoda małżonka nie lubiła kwiatów – Hieronim potrafił ją tak w tym rozmiłować, że nawet po jego śmierci mieszkanie przypominało oranżerię.
Po powrocie z Rosji w 1921 r. moja matka postanowiła odwiedzić swego ciotecznego dziadka, u którego mieszkała jego siostra Paulina Maleszewska. Licząc się z tym, ze widok schorowanych starców może zrobić przykre wrażenie na ośmiolatce, dziecku, jakim wtedy byłam, zamierzała iść sama. Wuj Skawiński zaprotestował:
– Zabierz Stefulkę (tak mnie wtedy nazywano) przecież to są rodzinne relikwie.
Przyszłyśmy wieczorem. Prababcia Józefa Nieszkowska – młodsza wiele od męża przyjęła nas jakąś herbatką w oświetlonym stołowym pokoju – obok w ciemnym pokoju, do którego tylko sączyło się światło z jadalni leżało schorowane rodzeństwo. Poszłyśmy do nich. Oboje pamiętali moją matkę. Prababcia Maleszewska rozmawiała serdecznie, ale zwyczajnie, natomiast pradziadek Nieszkowski powiedział do mojej matki:
– Widzisz Zosiu, jaki się ze mnie stary niedołęga zrobił, a wszystkiemu winna ta Ojczyzna ukochana.
Przeszły mię mrówki. Po zakończeniu wizyty już na ulicy moja matka odezwała się:
– Co Ojczyzna winna, że dziadek jest stary…
Poczułam się jakaś rozczarowana.
W kilka miesięcy potem pradziadek zapadł na zdrowiu jeszcze poważniej. Wuj Skawiński, będąc na cmentarzu kalwińskim zauważył w kwaterze rodzinnej wykopany grób, zapytał cmentarnika, dla kogo.
– A to pani Nieszkowska kazała dwa tygodnie temu wykopać dla męża.
Tymczasem mąż nie tylko wówczas nie umarł, ale nawet na tyle wydobrzał, że chciał się ubrać. Okazało się, że wszystkie jego garnitury zostały sprzedane.
Pradziadek Hiruś umarł zresztą w tym samym roku. O ile nie ma drugiej kwatery rodzinnej na cmentarzu kalwińskim to leży obok swojej matki Joanny Kościesza Nieszkowskiej, siostry przyrodniej Elżbiety Kosseckiej, jej męża i ich córki Józefy Połkotyckiej (kwatera P). Niestety akta cmentarza zginęły w czasie walk powstańczych, nagrobka nie postawiono, a mnie pamięć zawodzi. W grobowcu jest 6 miejsc, płyty leżą cztery, a wiem, że tylko jedno miejsce zostało wolne, o czym w 1947 roku rozmawiałam z cmentarnikiem, który sam mi to przypomniał. Powiedziałam mu, że cała rodzina jest już katolicka.
– Nie szkodzi.
– Może państwu nie, ale nam tak. Mogę Panu tylko na pociechę powiedzieć, że będąc katolikami szczycimy się kalwińską krwią.
– Rozumiem panią, to są stare rody.
99 i ½ % przemawia za tym, ze piąte miejsce zajął Hieronim Nieszkowski. Paulina z Nieszkowskich Maleszewska przyjęła katolicyzm i spoczęła na cmentarzu bródnowskim. Józefa z Dzierżbickich Nieszkowska była katoliczką. Kto więc mógłby być pochowany, jako ten piąty? 

Udostępnij na:

Pamiętnik Jadwigi z Gorczyckich cz. 3

Oto trzecia odsłona pamiętnika Jadwigi z Gorczyckich Tyblewskiej, rodzonej siostry mojej praprababci Stanisławy Anny Sabiny z Gorczyckich Ruszczykowskiej. Pamiętnik przepisał w latach 70-tych Eugeniusz Tyblewski (E.T.). Potem powieliła go Stefania z Ruszczykowskich-Krosnowska (S.K.).

jadwiga z gorczyckich tyblewska

Jadwiga z Gorczyckich Tyblewska,
córka Józefa Faustyna Gorczyckiego h. Jastrzębiec
i Konstancji z Nieszkowskich h. Kościesza.

Oto ciąg dalszy opowieści o babce Jadwigi, czyli Joannie z Nieszkowskich Nieszkowskiej, która wyszła za mąż za swojego stryjecznego stryja, który wcześniej był mężem jej rodzonej siostry Elżbiety. Zrobiła to po to, by opiekować się zmarłą córeczką siostry – także Elżbietą. Zawiłe, prawda?

Przez pasierbicę Elżbietę z Nieszkowskich Kossecką była babka bardzo kochana, choć zdaje mi się, że babka była za małżeństwem ciotki Elżbiety, które nie było szczęśliwe. Ciotka Elżbieta wyszła za syna senatora, za Stanisława Kosseckiego. Był bogaty, młody, przystojny i w dodatku kalwin, co bardzo przemawiało za nim w rodzinie, ale miał duże „ale”, które trudno określić, aby dobrać odpowiedniego wyrazu, nie można go było nazwać wariatem lub idiotą, nie był dziwakiem, a jednak jakiś nienormalny i co najważniejsze, często śmieszny. Może być, że przyczyniła się konwulsja w dzieciństwie. Ciotka wyszła za Kosseckiego mając zaledwie 16 lat z woli rodziców, ale po kilku latach rozwiodła się. Miała dwie córki, jedna dzieckiem umarła, a druga Józefa wyszła za Władysława Połkotyckiego matematyka w Warszawie. Była niezwykłej urody, dzieci nie miała, tylko adoptowała razem z mężem sierotę po swoim bracie ciotecznym (ze strony ojca swego) Marię Królikiewiczównę, wychowała ją od lat dziecinnych i wydała za mąż za Romualda Rebczyńskiego, kuzyna swego męża.[1] Dziś już nie żyje moja ciotka Kossecka, ani jej córka Józefa Połkotycka, cały zaś majątek, złożony z dwóch dużych kamienic w Warszawie, dostał się Marii Rebczyńskiej córce adoptowanej. Józefa Połkotycka zrobiła testament na korzyść nas, ciotecznego rodzeństwa, testament został podarty, ale żadne z nas nie podniosło tej kwestii, chciwość nie była nigdy rysem naszych charakterów.

c.d.n. …

Na zdjęciach poniżej Józefa z Kosseckich Połkotycka.
jozefa z kosseckich polkotycka - 1 jozefa z kosseckich polkotycka - 2 jozefa z kosseckich polkotycka - 3 jozefa z kosseckich polkotycka - 4 jozefa z kosseckich polkotycka - 5 jozefa z kosseckich polkotycka - 6

[1] Nie pamiętam, od kogo to wiem, ale ojciec mojej ciotki Marii z Królikiewiczów Rybczyńskiej, Królikiewicz brał udział w powstaniu styczniowym. Potem więziony i gnany na piechotę przez Moskali na Sybir był w drodze dwa razy przekuwany, ponieważ z wycieńczenia i wychudzenia spadały mu kajdany.  (przyp. E.T.)

Udostępnij na:

Tymczasem na cmentarzu ewangelicko reformowanym w Warszawie…

Pewnego lutowego dnia wybrałam się sprawdzić, czy na cmentarzu ewangelicko-reformowanym są jeszcze groby moich kalwińskich przodków z rodu Nieszkowskich h. Kościesza. I co się okazało? Oto kwatera “P” cmentarza przy Młynarskiej.

2014-02-13 14.22.47

2014-02-13 14.21.47

Pod tym bluszczem (wiosną to wyczyszczę) jest nagrobek praprapraprababki Joanny Nieszkowskiej h. Kościesza, która wychodząc za mąż nie zmieniła swojego nazwiska, gdyż wyszła za stryjecznego stryja, który dodatkowo był wdowcem po jej rodzonej siostrze Elżbiecie. (Zawiłe, prawda?) Joanna za życia wyglądała tak:

joanna z kosciesza nieszkowskich kosciesza nieszkowska

Joanna z Nieszkowskich h. Kościesza po męzu też Nieszkowska h. Kościesza

2014-02-13 14.22.26

Nagrobek prapraprababki w głębi, a przed nimi… nagrobek jej siostrzenicy i jednocześnie pasierbicy – Elżbiety z Nieszkowskich Kosseckiej oraz córki tejże siostrzenicy i pasierbicy Józefy z Kosseckich Połkotyckiej. Jak wyglądała Elżbieta Kossecka na razie nie wiem (szukam zdjęć – być może mam).

2014-02-13 14.21.02

Ale wiem, jak wyglądała jej córka Józefa z Kosseckich Połkotycka.

2014-02-13 14.21.20

jozefa z kosseckich polkotycka - 6

Jozefa z Kosseckich Połkotycka

Udostępnij na: